Boeken zaaien

Door een flinke toename van eigen tijd, ik vind vrije tijd niet echt een goede uitdrukking, beweeg ik tussen tuin, rivier en keuken. In de tuin kruip ik op handen en knieën potend en wiedend rond. Ik hoor wel eens mensen zeggen dat ze zo, al tuinierend, hun hoofd leeg maken. Maar dat is bij mij helemaal niet het geval. Al kruipend bedenk ik verhaallijnen, karakters en thema’s voor nieuwe verhalen. Achter iedere paardebloem zie ik een verhaal en in iedere
vluchtende kever of achter iedere wegstampende duizendpoot zie ik een karakter, dat in het verhaal past. Uiteraard laat ik al die wriemelende diertjes lekker hun gang gaan. Het zou voor mij natuurlijk niet passend zijn om karaktermoord te plegen.

Langs de rivier zie ik decors en situaties voor verhalen, terwijl de ijsvogeltjes op en neer scheren en de jonge ottertjes in de stroomversnelling in de uitstroom van de poel spelen. Op de achtergrond hoor ik het krakende gekakel van een fazantenmoeder, die haar kuikens bij zich roept. Ik zie de zilveren flank van een zalm oplichten in het lichtbruine water en ik hoor de zeeforellen springen en spetteren.

Het is voor mij, in devroege zomer, de tijd van het jaar om buiten te zijn. Om te beginnen devriezers te vullen met verse zalm en forel, peulen en andere groenten. Het iseen lonende voorbereiding op de volgende winter. Dan haal ik de zalm uitvriezer, rook ik de forel, eet groente uit eigen tuin en vriezer en ... dan haalik de verhalen uit mijn hoofd. Ik schrijf ze op en lees ze terug, ik verbeteren schrap. Ik herschrijf, verbeter en het zaadje voor het verhaal, dat ik indeze tijd heb gezaaid is een rijp verhaal geworden, klaar om verstuurd teworden naar uitgevers, die het verder de wijde wereld in kunnen sturen.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Unfinished business

Een hoop te doen

Jeroen, poep aan je schoen!

Aan de andere kant

Buzzy