Geen steek veranderd
Ik lijk wel geen steek veranderd. Ik kan mij nog goed herinneren, dat ik heel veel moeite had met binnen zitten en huiswerk maken. Dat was niets voor mij. Ik zat liever aan de waterkant, in de polder of op het strand. Wind in mijn haren en frisse lucht in mijn lijf. Ruimte om mij heen en uitzicht op weilanden, meren of de zee.
En ook nu nog ben ik het liefste buiten. Dan struin ik langs de rivier op zoek naar zalm, geniet van de spelende otters en bewonder de pijlsnelle en felgekleurde ijsvogeltjes. Of ik wandel langs karrensporen en bekijk de drachtige koeien, die ieder moment kunnen bevallen, of de merrie met haar veulen, dat als renpaard in haar voetsporen zal treden.
Of ik ga naar de kust en wandel langs de kliffen, genietend van voorbijglijdende wolken, krijsende meeuwen en de zilte lucht.
Of ik werk in de tuin; snoei, zaai, bemest, wied, hark, schoffel, maai, zaag, hak, pluk, oogst, enz.
Maar o, wat vind ik het vaak moeilijk om binnen te gaan zitten en op te schrijven, wat ik buiten heb bedacht, om de verhalen en de belevenissen in mijn hoofd op de pc te krijgen. Het is niet het verwoorden dat mij moeite kost, het is het binnenzitten. Het droge weer van de afgelopen maand heeft natuurlijk ook niet erg geholpen.
Nu lijkt het alsof ik helemaal niet aan schrijven ben toegekomen, maar dat is ook weer niet het geval. Ik heb wel verder geschreven in de afgelopen weken, maar lang niet zo veel als ik had gewild.
Maar gelukkig geeft MET Eireann voor de komende tijd weer meer regen. Ik hoop dat ik dan ook weer meer neerslag op papier kan krijgen.
Tips, tricks en vragen zijn natuurlijk ook altijd welkom.
