Prioriteiten
We kunnen uit kijken naar iets dat komt. En we kunnen terugkijken naar iets dat geweest is. Er is al zo veel tijd verstreken. Ik vraag mij dan af waar al die tijd blijft. Het lijkt er op dat momenten vervagen als regendruppels in de
zee, of als stof in de wind. Sommige momenten lossen snel op, andere momenten hebben langer nodig om op te lossen in de zeeën van tijd. Tegelijkertijd is de toekomst een stip aan de horizon, waar we naar uit kunnen kijken, waar we van kunnen dromen, en die we zelf enigszins vorm kunnen geven.
In ‘Van Tijd tot Tijd’ is dit ook de leidende gedachte in de uitleg van meneer Silvester over wat tijd is. En daarop is het tijdreizen in het verhaal gebaseerd.
Natuurlijk hadden er veel meer avonturen in andere tijden in het boek gekund, maar ik vond de motivatie voor het tijdreizen van Stella belangrijker. De zoektocht naar haar overleden vader is een emotionele zoektocht, die, naar mij mening, niet te veel vervaagd moest worden door te veel avonturen.
Die avonturen kunnen prima in een nieuw verhaal; in een vervolg op ‘Van Tijd tot Tijd’.
Het klinkt misschien raar, maar op een bepaalde manier kan de zomer dit jaar niet vlug genoeg gaan, zodat ik in het najaar weer kan gaan schrijven. Voor nu vragen mijn aardbeien, sla, uitjes, bonen, zalm, forellen en meer van die zomerse lekkernijen hun aandacht op.
