Inhaalslag
Het is nu ruim een half jaar geleden, dat voor mij de grote vakantie begon. In aanloop naar deze grote vakantie tobde ik al wat maanden met mijn been, heup of rug. Door corona was het niet urgent genoeg, en daardoor niet duidelijk waarom ik mank door het leven ging. Ik had natuurlijk al grootse plannen gemaakt voor mijn ‘golden years’, maar veel kon niet, of maar gedeeltelijk door gaan ten gevolge van coronamaatregelen en de lichamelijke conditie.
Nu, bijna een jaar, diverse scans en behoorlijk wat fysiotherapie verder, kan ik eindelijk weer doen wat ik wilde doen. Ik wandel mij iedere dag fitter, en ik ben druk bezig met het maken van verhoogde bakken in de moestuin, snoeien, wieden, enz.
Ik heb jarenlang geroepen, dat ik m.n. in de zomer geen tijd had om te werken, en nu heb ik ook in de winter geen tijd. Ik heb het gewoon te druk met een enorme inhaalslag.
Ook het schrijven lijdt hieronder. Ik heb nog niet een kwart geschreven van wat ik van plan was. Met nog zo veel te doen, vind ik het moeilijk de rust en focus vinden om binnen te zitten en te schrijven. Het zal vast en zeker wel
weer terugkomen, als de meeste grote projecten een beetje achter de rug zijn.
Het voelt ook wel lekker om dit even te schrijven. Even te bezinnen. En ik kijk uit naar de nieuwe moestuin, nieuwe ramen, nieuwe oprit, schone braamvrije ommuring, enz. Ondanks het winterweer hier, zie ik dat er een nieuwe lente, een nieuw geluid en nieuwe verhalen aankomen.
